เรื่องของผม ตอนที่ 2

30 มีนาคม 2552
วันเดียวกันกับวันที่ผมรู้ว่าตัวเองติดเชื้อ HIV

กลับมาอยู่บ้าน แม้จะขายของไปด้วย แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกรังเกียจตัวเองโดยไม่รู้สึกตัว ..กูเป็นเอดส์ กูเป็นเอดส์ มันฝังแน่นในจิตใจตลอดเวลา เวลาขายของให้ลูกค้ากลัวว่าลูกค้าจะสัมผัสกับตัว และติดเชื้อเอดส์จากตัวเองไป แล้วถ้าเค้ารู้ว่าเราเป็นเอดส์... ผมไม่กล้าคิด

ผมรอให้ถึงตอนกลางคืนที่ปิดร้าน เพื่อจะหาข้อมูลเพิ่มเติมในอินเตอร์เน็ต ในขณะเดียวกันภรรยาผมก็นอนป่วยด้วยโรคแทรกซ้อน ติดเชื้อโรคที่ปอด ซึ่งตอนนั้นเราทั้งคู่ยังไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไรกันแน่ ระหว่างวัณโรคปอดกับโรคติดเชื้อที่ปอด แอบเข้าอินเตอร์เน็ตตอนบ่าย ค้นหาข้อมูล ก็ยังไม่เข้าใจว่า CD4 คืออะไร Virus Load คืออะไร ยาต้านไวรัส พยายามแอบเปิดศึกษาข้อมูล

ตอนเย็นแม่มาข่วยขายของ จากตอนแรกที่เรามีโครงการจะขยับขยายร้านใหม่ เป็นอันล้มเลิก ภรรยาของผมตอนนั้นก็ยังมีอาการแทรกซ้อนของโรคปอดไม่สามารถลุกขึ้นมาช่วยขายของได้ ผมก็ได้แต่ปรึกษากับแม่สองคน ว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป

ปิดร้านแล้ว.. ผมเข้าอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลเพิ่มเติม เปิดดูเว็บไซต์ มูลนิธิเข้าถึงเอดส์, สำนักโรคเอดส์ วัณโรค และติดต่อทางเพศสัมพันธ์, แก้วไดอารี่ จนที่สุดท้ายที่กลายเป็นที่พึ่งทางใจของผมในเวลาต่อมา http://pha.narak.com people living with hiv and aids in thailand. หรือที่สมาชิกในบอร์ดแห่งนั้น เรียกว่า บ้านฟ้า เป็นเวบบอร์ดที่ผมมักจะเข้าไปเยี่ยมเยียนเกือบทุกวันแม้จะไม่ได้ตั้งกระทู้หรือตอบคำถามเหมือนช่วงแรก ๆ ซึ่งคืนนั้นกว่าจะนอนผมก็เข้าไปอ่านกระทู้ต่าง ๆ จนเที่ยงคืนกว่า จึงเข้านอน