บทเรียนชีวิต.. ที่แลกด้วยความตาย

เมื่อวาน (8 กรกฎาคม 2553) นที (นามสมมุติ) เพื่อน.. ของเมียผมเสียชีวิตด้วยโรคเอดส์
โรคที่ผมเชื่อว่า รู้เร็ว.. รักษาได้

ผมรู้จักกับนที หลังจากผมอยู่กินกับเมียผมไม่นาน
นที สนิทกับครอบครัวเมียผม
เมื่อตอนไปเยี่ยมนที ภรรยาผมยังเอ่ยปากให้หายเร็ว ๆ
แล้วจะได้ไปช่วยกันขายของ
ทั้งผมและภรรยา เชื่อว่า ไม่นานนทีคงหาย
และสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ
แม้จะรู้ว่า อาการของนทีทรุดหนักด้วยโรคแทรกซ้อนหลายโรค
ทั้งโรคปอดอักเสบ เชื้อราในสมอง มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ฯลฯ
นที ไม่ได้มีตุ่มพีพีอี แต่เขาช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ร่างกายไม่มีแรงไปซีกหนึ่ง

ในตอนที่น้องสาวเขาถามว่า นทีจะหายจากอาการแขนขาไม่มีแรงหรือเปล่า
ผมได้แต่อึ้ง
เพราะรู้มาว่า
แม้ว่าโรคเอดส์จะสามารถรักษาหายได้
แต่หากมันทำลายอวัยวะสำคัญ เช่น ตา หรือ สมอง
โอกาสที่จะหายกลับมาเป็นปกติ ..ยาก
และอาการแขนขาไม่มีแรงของนที
ผมสงสัยว่าเกี่ยวกับเชื้อราในสมอง

ผมมารู้ทีหลังว่า
นทีรู้ตัวมาประมาณ 2 ปีแล้ว ว่าเขาติดเชื้อเอชไอวี
แต่เพราะไม่มีความรู้เรื่องโรคเอดส์ หรือ การติดเชื้อเอชไอวี
ไม่รู้ว่า เอดส์.. รู้เร็ว รักษาได้
และกลัวคนอื่นจะรู้ว่าเป็น
ทำให้เขาไม่ยอมเข้ารับการรักษา
หรือตรวจเช็คซีดี 4
ใช้ชีวิตของตัวเองไปตามปกติ และปิดบังทุกคน รวมทั้งครอบครัว

เพื่อนที่รู้ผลว่าติดเชื้อเอชไอวี
พร้อม ๆ กับนที
ปัจจุบัน. รักษาด้วยการกินยาต้านไวรัส
ร่างกายยังแข็งแรง ปกติ
ดูภายนอกไม่รู้เลยว่า ติดเชื้อเอชไอวี
เขาเป็นคนเล่าให้น้องสาวของนทีฟัง
ว่านทีกับเขารู้ว่าติดเชื้อเอชไอวีพร้อมกัน
แต่นทีไม่ยอมเข้ารับการรักษา

ความตายของนที
ทำให้ผมรู้สึกหดหู่ใจทุกครั้ง เมื่อนึกถึง

นทีตายเพราะเขาไม่รู้ว่า
เอดส์.. รู้เร็ว รักษาได้
เขาไม่รีบควบคุมเชื้อเอชไอวีด้วยการกินยาต้านไวรัส
ก่อนที่อาการจะทรุดหนักด้วยโรคแทรกซ้อน

เขามาถึงมือหมอช้าเกินไป..
เขาไม่ยอมเข้ารับการรักษาต่อที่โรงพยาบาล..

หมอบอกให้น้องสาว พาเขากลับบ้าน ทำใจ
ตัวเขาเอง สั่งน้องสาวตอนที่ยังรู้สึกตัวว่า
หากเขาไม่รู้สึกตัวหรือเป็นอะไรไม่ต้องพาไปโรงพยาบาลอีก
(น้องสาวเขาเล่าให้ผมฟังอย่างนี้)

ผมเขียนเรื่องนี้ในขณะที่รู้สึก เศร้า และหดหู่ใจ
แต่ผมก็ยังเชื่อมั่นเหมือนเดิมว่า
เอดส์.. รู้เร็ว รักษาได้
เอชไอวี ควบคุมได้ (ด้วยยาต้านไวรัส)

ปล.
ผมนึกแล้วหดหู่ใจทุกครั้ง
เมื่อนึกถึงการไปเยี่ยม นที ครั้งสุดท้าย
จากคนที่ไว้ผมยาว
ต้องตัดสั้นเป็นสกินเฮด
เสื้อผ้าไม่ใส่ ใส่แต่ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ มีผ้าห่มคลุมหน่อย
เอารูปสมัยที่ไว้ผมยาว แต่งหน้า แต่งตัวสวย วางไว้ข้างหมอน หลายรูป
จำอะไรไม่ค่อยได้ ช้า ไม่สามารถขยับตัวเองได้
ต้องให้คนคอยพยุง
เป็นแผลจาก แผลกดทับ เนื่องจากนอนมาก ขยับตัวเองไม่ได้